Kisa Bir Ara
Bayraminizi kutluyor ve hepinize guzel gunler diliyorum.

Dorie Greenspan'in son kitabi Baking: From My Home to Yours'daki tarifler arasinda en cok hosuma gidenlerden biri buydu. Evdeki malzemeye uydurabilmek icin ufak tefek degisiklikler yaptim, Amerika'nin cottage cheese'i yerine ricotta, krem peynir yerine ise labne kullandim. Hamur ve peynir katlari arasina koydugum marmelati da tarifte soylenenden daha bol tuttum. Gerci bu son yaptigimi sizlere tavsiye edemeyecegim, zira marmelat fazla olunca, peynirli harca karisabiliyor. En iyisi Dorie'nin sozunden cikmamak... Neyse ki, benim durumumda peynir katinin rengini bozacak kadar fazla olmadi bu durum.
Bu sefer, tarifin malzemesinde yeterince degisiklik yaptigimi dusundugumden, hic degilse tart hamuru konusunda tarife uymaga karar verdim ve sonuctan cok memnun kaldim. Oldukca kitir, dolgu malzemesi ile fazla yumusamayan, guzel kahverengilesen ve cok lezzetli bir tart tabani cikti ortaya. Ayrica piserken kenarlardan hemen hic cekilmedi. Oyle ki, tartlarda hamura, sadece fonksiyonel olarak, yani dolgu malzemesinin tasiyicisi olarak bakmama ragmen, bu tatlinin benim icin en guzel yani hamuruydu diyebilirim.
Buna karsilik, tart hamurunun artaniyla yaptigim 6 tane mini tart ortaya ciktiklari an kapisildiklari gibi, her tadan ikincisini sordu. Dolgu icin maskarpon-krema karisimi kullanmistim. Meyvali kismi icinse ahududulari, sulandirilip isitilmis ahududu marmeladi icine atip, her yanlari marmelatla kaplanacak sekilde karistirdim. Marmeladi bol tutunca, buzdolabinda gecen saatler bile parlakliklarini soldurmadi. Gordugunuz resimler, tartlarin yapildiginin ertesi gunu cekildikleri halde, glazur hala parlakti.
Bu resimleri cektikten birkac dakika sonra, cok sevdigim bir arkadasimin kardesinin olum haberi geldi. Gerci kendisini tanimiyordum ama, arkadasimi kucakladigimda, onun yureginden benim yuregime akan olum acisi, yakindan tanidigim ve sevdigim birini kaybetmisimcesine yakiciydi. Arkadasim, kucaginda minicik bebegiyle, ailesinin bir kismini geride birakarak, Turkiye yollarina dustu. Yaninda annesi ve erkek kardesiyle... Cok sonra, cektigim resimlere baktigimda, resimlerin karanligi, o karanlik icinde ahududularin canli kirmizisi, kompozisyonun yansittigi yarida kalmislik bana onlari cektikten az zaman sonra haberini alacagim trafik kazasinin ve o kazayla genc yasinda yitecek canin habercisi gibi geldi.
Bloglarda cok sayida tarifi oldugu icin gecen hafta yaptigim cikolatali sufleyi tarifsizler kategorisine koymustum ama istek uzerine tarifi paylasiyorum. Resimler acele ile ve mutfakta, suni isikta cekildi, bu nedenle iyi cikmadilar ama suflenin tadi guzeldi. Benim son zamanlarda severek uyguladigim bu tarif, Alice Medrich'in A Year in Chocolate kitabindan. Arzu ederseniz, erimis cikolataya kahve granulleri ekleyerek kahveli bir cesitlemesini de yapabilirsiniz.
Dun de evdeydik aksam yemegi icin. Ayva tatlisini hepimiz seviyoruz ama en cok Zeynep seviyor diye, adini "Zeynep icin yapilan ayva tatlisi" koyduk. Tarifini daha once vermistim, farkli olarak evde onceki projelerden artan cekilmis findik fistik cinsi ne varsa, ayvalarin koyulasan surubuyla karistirip oyuklara doldurdum. Kaymak yoklugunda, maskarpon peyniri ile servis yaptik. Tadi guzeldi ama azicik daha pisirsem ve birazcik daha yumusasa, tam agzimiza layik olacakmis.
Bir onceki gun yaptigim keskul asagida resmini gordugunuz. Bu da gecenlerde buzluktan indirdigim ve bir kismini cikolatali fistikli kek icin kullandigim (taa Leyla'nin dugun pastasindan artakalan) fistik ezmemin sonunu degerlendirmeye vesile oldu. Ezme az oldugundan, biraz da file hindistan cevizi attim sute ve tadini almasi icin birlikte agir agir kaynattim bir sure. Tarifin gerisi burda verildigi gibi, yalniz subye ile ugrasmayip bardak sut basina 1 yemek kasigi pirinc unu ile koyulastirdim. Guzel bir keskul oldu. Sutlu tatlilara bayiliyorum.
Gelelim sobemize. Itir, yeni bir oyun yollamis benden yana. Haberi ulastiran yorumu da cok sevimliydi. Itir'cigim, seni kendime mutfak arkadasi aldim gitti!