Rana'nin Dogumgunu Pastasi

Gecen haftasonu kucuk kizimin 4. yasgununu bir partiyle kutladik. Rana'nin ilk dogumgunu partisiydi bu. Rana'nin akli erip, kendisi dogumgunu partisi isteginde bulunana kadar parti yapmamaya karar vermistim. Simdiye kadar dogumgunlerini aile ici kutlamalarla gecistirirken, bu yil beklenen olay gerceklesti ve Rana bir prenses dogum gunu partisini --hem de israrla-- istedi.

Partiyle ilgili fazla detay yazmak istemiyorum ama davetiyelerden bahsetmeden gecemeyecegim. Davetiyeleri, ablamiz Zeynep hazirladi. Kucuk cicekli velur kagit uzerine, kaligrafi kalemiyle her birini tek tek yazdi. Uzerlerindeki minik cicekleri de Rana yapistirdi.

Partiden 2 hafta kadar once, cesitli Prenses pastasi alternatifleri uzerinde dusunurken, Amazon'da Debbie Brown'in Enchanted cakes for Children kitabi gozume ilisti. Ilisir ilismez de ilk seker hamuru pastami yapmaga karar verdim. Secme sureci kolay olmadi, cunku kitap gelir gelmez, Rana, "bu benim kitabim" diyerek el koydu. Bir sure kitabi her gittigi yere beraberinde tasidi ve gunde ortalama 3-4 defa hangi keki istedigine dair fikir degistirdi. En sonunda aklimiz digerlerinde kalarak, Sindrella kekinde karar kildik.

Seker hamurunu ve sekillendirme hamurunu hazir aldim. Kitaptaki kek tarifini kullanmak yerine, dugun pastalarinda kullandigim yumurta aki ve tereyagli kekimi (Cake Bible'dan) yaptim. (Gerci bu secimim seker hamuru asamasinda basima is acti.) Krema icin kekten artan yumurta sarilarindan tereyag bazli buttercream (Turkcesi nedir acaba?) yaptim ve ahududu sosu ile tatlandirdim. Ayrica kek katlarini yine ahududu aromali seker surubuyla islattim. Rana cilek, ahududu, bogurtlen ve likapa cinsi meyvalari cok seviyor, dolayisiyla onun damak zevkine uygun bir pasta oldu.

Cumartesi gunu servis edilecek pasta icin Persembe aksami seker hamuruyla calismaya basladim, Cuma sabahi da tamamladim. Pasta bundan sonra oda sicakliginda 1 gun bekledi. Benim de icim icimi yedi kesilinceye kadar. Yumurtali, tereyagli bir pastayi hic bu kadar uzun sure sogutmasiz birakmamistim. Hatta endisem Pazar gunune kadar surdu, ama neyse ki hic bir problem yasamadik. Davetlilerimiz arasinda gida boyalarina alerjisi olan bir cocuk vardi. Onu bahane ettik, ve ben pastayi kesip tabaklara aktarirken, Zeynep de ardim sira dolasip seker hamurunu topladi tabaklardan. Boylece cocuklarin boyali seker hamuru yemesine elimizden geldigince engel olduk. Pastayi yaparken cok zevkli saatler gecirdim, hem de basta Rana olmak uzere, butun cocuklar goruntusune bayildilar.

Seker hamuru ile nasil calisilacagini cogunuz bu isi ustalikla yapan bircok yemek blogu sayesinde biliyorsunuz, onun icin ayrintilara girmeyecegim. Sadece eger hazirladiginiz seker hamuru yenecekse, ustunuzu basinizi her turlu tuy, sac vs. den arindirip, oyle calismanizi tavsiye ederim. Hatta mumkunse beyaz giyinin. Havada ucusan ufak tefegi, bunyesine almakta birebir cunku, ustelik rengi dolayisiyla gosteriyor da... Bir de, seker hamurunu acacagim zemini, ellerimi, hatta merdaneyi hafifce yagladim margarinle, hamurun yapismamasini sagladi bu.

Tarifi ayrintilariyla yazamayacagim ama, anahatlariyla yaptiklarim soyle:

Once servis tabagini, boyuna gore kesilmis pembe seker hamuru ile kapladim.

Iki adet 21 cm lik kare pandispanya yaptim. Birini 4'e boldum ve kenarlarini traslayarak kule icin daireler elde ettim.

Kitaba gore bu yeterli olacakti ama ben kitabin tarifini kullanmadigimdan pandispanyam yeterince yuksek degildi. Onun icin kuleye gerekli yuksekligi verebilmek icin buzlugumdaki artik keklerden iki kat daha ilave ettim. Kulem 6 katli oldu.

Kat aralarini ve kulenin ustunu kremayla kapladigimda kulenin goruntusu soyleydi. Artik, kule renklendirilmis ve boyutlarina gore kesilmis seker hamuru dortgeniyle kaplanmaga hazirdi. Ek yerlerini pudra sekeri ve suyu karistirarak yaptigim "seker uhusuyla" yapistirdim. Kuleyi yan yatirip birkac defa silindir gibi dondurerek, seker hamurunun kremaya yapismasini sagladim. Maalesef bu asamalari resimlememisim.

Kulenin dami icin kitaptaki kalibi kullandim. Bunun icin once kartondan bir kalip kestim, uclarini birbirine bantlayarak uc boyutlu bir dam haline getirdim. Kaliba gore kestigim sekillendirme (gum paste) hamurunu karton damin uzerine oturttum ve ek yerlerini seker uhusuyla yapistirip, kurumaya biraktim.

Kuruyunca, farkli renklerle boyadigim seker hamurundan "tuglalari" seker uhusuyla yapistirarak dami kapladim.

Isin bu kismi cok vakit aldi. Saati sekillendirme hamuru ile yaptim, uzerindeki yazilari siyah gida kalemiyle yazdim ve yine seker uhusuyla kuleye yapistirdim.

Merdiven icin kare keklerden birini once iki parcaya kesip, aralarina krema koydum. Sonra bunu verevine kestim. Iki parcayi ustuste oturtarak meyilli bir merdiven taslagi elde ettim. Sonra bicakla yontarak, merdiven basamaklari yaptim. Benimkiler (biraz da kekim daha kiriklanir cinsten oldugundan) kitaptakiler kadar muntazam olmadi.

Moralim bozulmaya baslamisti ama merdivenimi kremayla kaplayinca goruntusu biraz duzeldi neyse ki.

Bundan sonra merdivenlere seker hamuru ortusunu giydirdim.

Ve boya kazima aletiyle merdivenlere oturttum seker hamurunu.

Trabzanlari (oyle mi denirdi?) kendi kalibimi cikarmak yerine, kitaptaki kaliptan kestim, tabii benim kitaptakinden farkli olan merdivenime uymadi. Uzerine koyduktan sonra, orasini burasini trasladim, onun icin trabzanlardan biri cok duzgun olmadi. Saglik olsun...

Kuleyle merdiveni yanyana getirdikten sonra, acik renkli seker hamuruyla tuglalari yaptim ve yapistirdim. Kitaptaki pastada olmayan bir kapi koydum.

Sindrella'nin ciktigi kapiyi seker hamurunu kesip, derinlik vererek yaptim. Yalniz benim pastam kitaptakinden biraz farkli oldugu icin, bu kapi ancak surunulerek cikilacak boyutta oldu. Hele Sindrella'min tombullugu goz onune alinirsa, oradan nasil olup da cikabildigi cidden merak konusu.! Cocuklarin bu konuyu sorgulayacagini tahmin ediyordum, ama hic birinin dikkatini cekmedi.

Bundan sonra sira Sindrella'yi yapmaga geldi. Once buyuk bir parca seker hamurundan destek yaptim ve merdivenin alt basamagina yapistirdim. Sonra alttan baslayarak parca parca prensesimizi insa ettim.

Eteklerini kaliptan kestim. Metal bir cop sisle, etek kivrimlarini ve etegin islemelerini sekillendirdim. Her bir etek parcasini, bir oncekinin hafif ustune binecek sekilde seker uhusuyla destek hamuruna yapistirdim. Govde hizasina gelince, daha cok destek vermesi icin bir seker cubugunu ustten sapladim. Iste tam bu asamada, o ana kadar ince olan Sindrella'm birkac kilo birden aldi goruntu olarak, cunku cubugu saplarken ustten basinc uygulamak zorunda kaldim. Yuzunu yapmak zor oldu, cunku artik yakini gorme problemim var. Evde kurdan da yokmus aksi gibi. Onun icin burnu buyukce, agzi sekilsiz oldu ve istedigim telasli ifadeyi veremedim. (Hatta, yuzundeki ifade nedeniyle, ev halkindan, "Sakin bu, Sindrella'nin kotu kalpli uvey kardesi olmasin!" yorumunu aldi.) Gozleri gida boya kalemi ile cizdim.

Sonra seker hamurundan ayakkabisini yaptim ve merdivenlerde sabitledim. Etek uclarini hareket vermek icin havalandirdim. Bu ayrintilarla ugrasmak cok zevkliydi.

Hersey bittiginde pembe ve gumus renkli yenilebilir yaldizla ayrintilarin uzerinden gectim. Ozellikle, Sindrella'nin elbisesinin eteklerinde pembe yaldiz cok hos durdu.

Rana'cik ilk dogum gunu partisinde epey eglendi. Bizim icin de yorucu olmakla beraber hos bir gundu. Bu vesileyle seker hamuru ile tanismis olmaktan ayrica cok mutluyum. Kitabimda pasta fikirleri, Rana genc kiz olana kadar dogumgunu pastalari icin baska kaynak aramami gerektirmeyecek kadar cesitli. Es dost icin ozel pastalar yapmam gerekirse, bakarsiniz Rana'nin bir dahaki dogum gununu beklemeden, yine seker hamuruyla calisabilirim.