Olum Varmis
Belki kiminiz farketmistir, tatil donusunden beri Bizim Pastane ile ilgilenmek bana cok zor geliyor. Bu durumu sizlere acmak istemiyordum aslinda, cunku benim ruh halim degil bu blogun konusu. Ote yandan, gonulsuzce yazisimin, yahut hic yazamayisimin nedenlerini aciklama zorunlulugu da duyuyorum. Bu nedenle, birkac satirla da olsa, gectigimiz ayin benim icin cok onemli olan bir olayindan bahsetmek istedim size.Nisan ayi sonunda cok sevdigimiz bir arkadasimizi kaybettik. Hastaliginin caresiz oldugunu biliyorduk. Ustelik uzun zamandir pencesinde oldugu bu hastaliktan --sikayet de etmeden-- o kadar cok cekti ki, icimizin itiraf edemedigimiz bir kosesi ferahladi belki de olum haberiyle... Boyle oldugu halde, Resad'in olecegine inanmadigimi, ancak o oldugunde anladim. Sonra genelde olume inanmadigim kafama dank etti. Simdi "bu da ne demek?" diyeceksiniz, "olum hayatin tek kesinligi degil mi?" Bilirsiniz, bir konuyu kitaplardan okumak, gozleyerek ogrenmekten cok farklidir. Ben de bu yasima kadar, olum gercegini kendime mal edememisim. Sevgili arkadasimiz bu alemden ayrildi ve ben ancak simdi bildim: olum varmis. Bildim bileli de, bircok sey degisti hayatimda. Eskiden bana zevk veren seyler, artik zevk vermez oldu. Pastalar, kekler zorunluluktan yapiliyor; yapilinca resmini cekmek bile zor geliyor. Hadi birkac satir olsun yazayim desem, aklimi toparlayamiyorum. Durumum bu.
Benden yeni tarifler bekleyen sevgili Bizim Pastane okurlari, lutfen kusuruma bakmayin. Bizim Pastane'yi kapatmayi dusunmemekle birlikte, devam ettirmek su an cok zor geliyor. Yarinin neler getirecegini ise hic bilemiyorum. Olum acisi bile bu dunyaya ait olduguna gore, kalici olmasa gerek. Bu da gecer diyorum ama bir yandan da, aci verse bile ogrendigime sahip cikmak istegi agir basiyor. Onumuzdeki gunler icin umdugum, gunluk hayatimi, ogrendiklerimin bilinciyle devam ettirebilmek. Bunu basardigimda, yeni tariflerle sizinle birlikte olacagim. Eski tariflerle ilgili sorulariniz oldugunda, yorum birakmaktan cekinmeyin. Yorumlarinizi cevaplamaga devam edecegim.
Bu iletinin resmi, evimize oldukca yakin olan bir agacimiz kesilirken cekildi. Sozlukten baktim, bu agaclara disbudak agaci deniyormus. Caresiz bir hastaliga yakalanmis, gozenekleri yavas yavas kapandigindan besinsiz kalmis. Onbes yildir yasadigimiz evimizde, golgesine alismistik. Ama eve cok yakin oldugu icin, kurumus halde kalmasi da tehlikeliydi. Caresiz kesildi ve sanki bir arkadasimizdan olmusuz gibi icimiz buruldu. Rastlanti mu bunlarin arka arkaya gelisi bilemiyorum ama rastlanti bizim kafamizda yarattigimiz bir sey gibi geliyor bana. Siz ne dersiniz?
posted by zinnur at 6:19 PM
43 Comments:
Canım benim seni çok iyi anlıyorum ama şunu bilmelisin ki dünyaya geldiğimiz andan itibaren bence ölüm hep aklımızda ve yanımızda.Ölüm unutulmaz anlıkta olsa günde birkaç kez aklımızı yoklar ben burdayım der,annemi kaybettiğim zaman bende ölürüm demiştim,ama onu hiç unutmasamda hayat devam ediyor,ve ölüm hep aklımda.RABBİM HERKESE HAYIRLI,TEK NEFESTE ÖLÜM NASİP ETSİN,sağlıcakla kal
Öncelikle basiniz sagolsun demek istiyorum...Gidenlerin mekanlari cennet olsun...Insanoglunun yapisinda unutmakta var maalesef yada alismak diyelim biz buna...Yoksa yasayamazdi kimse bu dünyada heralde...ölüm üzerine söyliyecek hem cok sey var hem de hicbirsey...Dilerim acin bi an önce diner, senin ve sevenlerinin...Allah yardimcin olsun....Melek
Zinnur başınız sağolsun..
Sanırım zaman her şeyin ilacı. Biz buradayız ve sen kendini iyi hissedene kadar seni bekleyeceğiz. Bazen insan acısınıda içine sindire sindire yaşamak ister bu da sanırım hayatın bir parçası..:(
merhaba canım öncelikle başın sağolsun.ALLAH yakınlarına sabır versin,ölüm hepimizin kapısında ve her an onu çalmaya hazır ama biz gafilliğimizden bunu unutuyoruz sadece.insan kimseye yakıştırmıyor ölümü ölüm aslında ayrılıktır bu mekandan ayrılıp ebedi olana gitmektir.ve onun misafirliği burada bitti.o sevdikleriyle kavuşmayı orada bekliyor ve de dermansız bir hastalıktanda vefat ettiyse çektiği acılar günahlarına kefaret olur ve ölümüylede şehit olur.bu makamda herkese nasip olmaz.RABBİM bizi de kendine layık kul eylesin ,merhamet eylesin.
ölümün hepimiz için kaçınılmaz olduğunu biliyoruz ama ancak yakınlarımız ölünce daha iyi anlıyoruz bir gün bizim de bu dünyadan göçüp gideceğimizi.nereye gidicez, nelerle, karşılaşıcaz.insan düşündükçe çok uzakmış gibi geliyor.inşallah hazırlıklı bir şekilde gidenlerden oluruz.rabbim arkadaşınızın mekanını cennet eylesin, başınız sağolsun.
HERŞEYE RAĞMEN HAYAT DEVAM EDİYOR...
Evet, insan yakınında ölüm gerçeğiyle tanışınca çok yadırgıyor, artık hiçbirşey eskisi gibi olmayacakmış gibi hissediyor. Bir müddet olmuyor da. Sonra unutmanın ne büyük bir nimet olduğunu her geçen gün daha iyi hissediyor, kaybettiği yakınını hatırladıkça yine burnunun direği sızlıyor ama hayattan lezzet de alıyor insan yine eskisi gibi. Ölümün acısını en kısa zamanda atlatıp, bize kattığı erdemi hiç unutmamak ve Mevlânâ Hz'nin ölümü iştiyakla beklemesine sebep olan ölüm ötesindeki güzelliği görebilmek ümidiyle...
Zinnurcuğum başınız sağolsun, Sevdiklerimizi kaybedince ölümün o soğuk yüzünü daha bir yakından hissediyoruz, zaman herşeyin ilacı ve unutmak da çok büyük bir nimet.
Allah sabırlar versin.
Zinnurcum seni öyle iyi anlıyorum ki. O yüzdende çok üzüldüm . Zaten bir terslik olduğunu hissetmiştim. Geçen sene bende çok yakın bir arkadaşımı kaybettim. Hala inanamıyorum. Onu morgda görmüş olmama rağmen inanamıyorum. msn imde adını silemiyorum. Daha çok gençti.Göz göre göre ölüme gitti. Hala ameliyat olması için yeterince ısrar etmememizin suçluluğunu yaşıyorum. Aklıma her geldiğinde hala fena oluyorum ama insan bir şekilde yaşamaya devam ediyor. Hatta gülüp eğlenebiliyor. Bu da Allahın bize verdiği dayanma gücü. Aynı şiddette yaşansaydı çekilmez olurdu hayat eminim. Allah bir daha sevdiklerinin acılarını yaşatmaz umarım sana. Başın sağolsun.
Hep söylenir ama sanırım zaman gerçekten herşeyin ilacı. Yoksa evladını dahi kaybeden insanların hayata kaldığı yerden devam edebilmesinin başka bir açıklaması yok.
Sabırlar diliyorum Zinnur, Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun.
Sevgili Zinnur ölümün girmediği ev, çalmadığı kapı yok malesef, acınızı çok iyi anlıyorum. Hele ki ölenin arkada bıraktığı eşyaları, yaşanmış ve söylenmiş, beraberce paylaşılmış anıları varsa aslında hayatın ne kadar anlamsız olduğunu düşünüyorsun. Bir süre kalbinin ve boğazının ortasında bir düğümle yaşıyorsun, sonra yavaş yavaş alışmaya başlıyorsun. Güzel paylaşılan, huzurlu, mutlu bir hayat diliyorum senin için, başın sağolsun...
Hastalıgın tüm aşamalarını onunla birlikte yaşayıp, hatta "Allahım kurtar" demeye başladıktan sonra, o kaçınılmaz son gelince de insan kabullenemiyor Zinnur.
" Tevekkül " denen şeyi bilmemize rağmen, beynimizin ve kalbimizin uyumsuzluğuna insan engel olamıyor. O zaman işte her şey anlamsız geliyor. Bir sonraki aşamada, yaşamın değerini sorgulayınca bazı kararlar kaçınılmaz oluyor. Bana hak verdiğin gibi ben de sana hak veriyorum. Zaman elbette her şeyin ilacı. Ama kalan ömrümüzde, bize sıkıntı vermeyecek, bizi mutlu edecek şeylerle uğraşmayı istemek bir tercih nedeni. ( En azından benim için öyle.) Başarabilirsek ne mutlu bize.
Yüreğin ferah olsun . Ceyda'ya ce çocuklara da baş sağlığı diliyorum.
Münevver.
babami kaybettigimde 14 yasindaydim, tam 17 yil oldu. hala daha onu dusundugumde gozyaslarimi engelleyebildigim tek bir an bile yok... hatta bu satirlari yazarken bile. ama olum oyle bir gercek ki, kendisine alismak zorunda birakiyor bizi. aci mi azaliyor bilemiyorum, bundan cok emin degilim. sonsuz bir ozlem var cunku. ama insan aciyla yasamayi ogreniyor galiba... geziyorsunuz da, guluyorsunuz da bir zaman sonra. ama o ilk gunler oyle zor geciyor ki. babamdan sonra ancak olumlerin sirali olabilmesini diliyorum. her olum erken olum olsa da. gercekten zaman her seyin ilaci. sabir diliyorum size...
Başınız sağolsun.
Arkadaşınız ve tüm kaybettiklerimiz nur içinde yatsınlar.Ama hayat devam ediyor.Helede çocuk sahibiysek kendimizi biran evvel toplamalıyız.Zaman gerçekten acılarımızın ilacı oluyor.Ama çalışarak kendimizi bu sayade kötü düşüncelerden uzak tutarak geçerse.Yoksa ilk günden de kötü olur ruh halimiz ki bunu çevremizde görmüş,hatta akıl bile vermişizdir toparla artık kendini diye.
Boncuk gözlerinizdeki parıltının,biran evvel gerigelmesini diliyorum
SEVGİLER TUBA&ZEYNEP
Canim kardesim, o senin guzel, pak gonlune Allahim ferahlik versin. Degerli dostum, hayat devam ediyor yine ayni guzellikleri ayni acisi ile. Allahimizin bir lutfu bu. Hayatin parcasi. Biliyorsun bu son 1/5 ay icinde olum oldu, dugunler oldu, bebekler geldi dunyamiza. Hayat cemberi donup duruyor. Cok sukur hep beraber geciriyoruz bu acilarida neseleride.
Seni cok ama cok seven, komsun...seslen hemen yanindayim.
Sevgili Zinnur...allah yardımcın olsun, Ölüm gerçeğini kabullenmek en zor olanı, o acıyı hazmetmek,ruhunla bütünleştirmek ve de hayatını normal akışta idame ettirmek.Ama yaradan öyle bir düzen ve denge kurmuş ki yıllar yılı insanlar ana-baba,evlat acısını tadıp yaşayabiliyorlar.Zamana bırak bazı şeyleri,ama bizi bırakma,sabırla bekliyoruz,sevgiyle kalmanı diliyorum arkadaşım.
Zehra
başınız sağolsun.Allah mekanını cennet etsin...çok üzüldüm
Zinnurcum Allah rahmet eylesin.
Zinnurcuğum,
Başınız sağolsun.Allah rahmet eylesin.Bizim de ailemizde çok acı ölümler oldu.Ne kadar sürer bilemem ama zaman herşeyin ilacı.İnsanın yüreğindeki acı dinmiyor ama üzeri bir miktar örtülüyor.Allah sabır versin.
Zinnur cugum basınız sağolsun.
Mekanı cennet olsun..
Bu donemin en iyi ilacı aile ve zaman. Uamrım bu donemi cabuk atlatırsın.Olum hep yanıbasımızdayken biz onu nasıl olruda cok uzaklarda tutarız bilmiyorum, ben de senin gibiyim...
Ama sen yine de vazgecme ailen ve bizim için önemlisin !
kendne iyi bak olur mu...
Figen Karavaş
doğum ölümle yapılmış nikahtır derler. başınız sağğolsun. zaman herşeyin ilacı
hülya
Zinnurcum bilmiyorum bu yazından mı etkilendim, dün gece rüyamda seni gördüm. Kumral, düz ve uzun saçların vardı. Arkadan toplamıştın. Orta boylu ve zayıftın. Beni pasta yaptığın yere götürüyordun ve orda birbirinden güzel pastalar vardı. Ben senin pastalarından tadacağım için heyecanlıydım ama seçemiyordum bir türlü. Seninse yüzünde hüzün vardı. Sonra uyanmışım. Paylaşmak istedim seninle.
Blog dünyası gerçekten çok ilginç. Sadece bilgisayarın başında olduğumuz süreyle sınırlı kalmıyor etkileşim. Yüzünü hiç görmeden, sesini duymadan dünyanın öbür ucundaki bir insanla aranda bir bağ kurabiliyorsun. Tamam pastalarını çok beğeniyorum, ama inan ki tariflerden önce, senden ses çıkmadığında acaba Zinnur'a bir şeymi oldu diye düşünüyorum. Muhtemelen benden büyüksün, Zeynep kocaman genç kız olduğuna göre. Gene de tanışsak iyi dost olurmuşuz gibi geliyor.Sen burayı kapatsan, sana ulaşacak hiç bir yol yok. Bu kadar sanal bişeyden böyle sevgiler yaratabildiğine göre harika bir insan olduğunu düşünüyorum.
Bilmiyorum bu postun altına böyle şeyler yazmak gereksiz miydi ama paylaşmak istedim seninle. Belki yarattığın sevgi çemberini görmek, bizim pastaneye tutunmak için bir dal olur sana.
merhabalar
öncelikle başınız sağolsun. Yazınız bana kendimi hatırlattı. Malesefki insanların bir çoğu korktuğu şeyleri düşünmek istemez. Ancak benim içimi rahatlatan ve sandığım kadar korkulmayacak bir durum olduğunu anlatan bir şey yaşadım. (anı veya uyanış diyebilrim.) Sanırım yüzüklerin efendisi filmi idi orada gandalf hemen hemen şöyle bir şey demişti
"ölümün kötü bir şey olduğunu nereden biliyoruz? Gözlerimizi kapatınca ak kıyılara saflığa ulaşacağız. Belki Ölüm bir başlangıçtır dahada mutlu olacağımız yaşam için"
Neden bilmiyorum ogünden beri daha rahatım sanki.
Bence sende kendini üzme. İnşallahki arkadaşın sadece bu dünyada acı çekmiş olsun. Belki şimdi çok mutlu ve iyidir.
Hepimiz için en güzelini dilerim.
sevgiler
nermin
www.blogcu.com/kiraze
Başınız sağolsun. Ölümün ne zaman kime geleceği belli olmuyor. Belli olsa bile insan yakıştıramıyor kimseye...
Allah sabırlar versin. Mekanı cennet olsun...
görünce göz öle inanıyor deilmi..yok deil yanı başımızda ama biz o nefesi hissedemiyoruz dunyanın nefesine kapılınca..
ölüm kötü deil lakin bize dunyanın ebedi olarak gösterilmesi yuzunden kotu geliiyor halbuki burası kısa..
dunya yolu bir ağaç altında dinlnemek gibidemiş peygamberimiz(sav)..
gercekten ole..20yasımdayım ama bide bana sor dun gibi yaşananlar..
öülmlerim taptaze sanki..
sen suan yakınını uzaga gonderdim die hıçkırıyorsun ama deil işte..
cennet bahcelerinde buluşacaksınız kimbiiliri vakti gelince..
neyse lafı uzattım..
bu arada canım bi proje için anket düzenliyoruz blogumda yayınladım tıklarsan sevinirim:)
zinnur hanim ben simdiye kadar birdefa yorum birakmistim, basiniz sag olsun.
eskiden zevk veren seylerin simdi zevk vermesini suan bende yasiyorum. ben kimseyi kaybetmedim, elhamdulillah. gecen kis hacca gittim, orada yasadiklarim bende degisik duygular peydah etti, hic tatmadigim birsey... sizinkide degisik duyguyu tattiniz onun icin tat almaz oldunuz, zaman sizin hüznünüzü örtecektir, ALLAH sabir versin.
selmalar selma
Zinnur Hanim, blogunuzun nadir erkek mudavimlerindenim. Ben sizin pastalar konusundaki heves ve enerjinize hep hayret ederdim. Bunun gafletten mi, yoksa asmisliktan mi oldugunu kestirmeye calisirdim. Bu tecrubenizde beseri tarafiniz daha iyi gorunuyor. Neden mutlu, huzurlu muhitinizde tattiginiz duygularin otesinde, kendi icinizde derinlesmiyorsunuz? Henuz orayi kesfetmediniz ki... Tatsiz tatlar, renksiz renkler, sessiz sesler orada. Size ve ailenize ebedi mutluluklar dilerim.
Sevgili Bizim Pastane okuyuculari, hepinize desteginiz, guzel dilekleriniz ve paylasimlariniz icin ayri ayri tesekkur edebilmek isterdim. Ben iyiyim; merak edilecek bir durumum yok, sadece bir degisimden geciyorum. Hayatta olmanin, yasiyor olmanin geregi bu halden hale girmeler. Yakinda yine sizlerle beraber olacagim.
Hepinize sevgiler,
Sevgili Zinnur öncelikle başınız sağolsun demek istiyorum ve acını paylaştığımı bilmeni istiyorum.Sana bunu anlattıktan birkaç yıl sonra depremde kaybettiğim sevgili teyzemin annesini kaybeden birine anlattığı hikayeyi anlatmak isterim.
"Sevdiğin birini kaybettiğinde insanın yüreğine 40 ok saplanırmış,ilk gün onların acısıyla yüreğin yanarmış.Her gün bir ok çıkarmış yüreğinden ve acın her gün biraz daha hafiflermiş.Ama bir tanesi hep kalırmış ve o sevdiğin kişi her aklına geldiğinde burnunu sızlatırmış ki bu dünyada ölümün olduğunu unutma diye."
Yürekten Sevgiler.
Pınar.
Zinnur'cum ben yine geldim sana kocaman sevgi ve öpücüklerimi bıraktım,iyi hafta sonları
BAsiniz sagolsun... Zinnur insan kelimesi arapca ne se ye kokunden geliyor neseye ise unutmak demek. Insan yani unutan daha neleri unutmamis ki.. Her an ayni alarm durumunda yasayamiyor.. Umarim en kisa zamanda sen de kendine gelirsin... Sayfanda o kadar cok yapilmamis veya yapilamamis nefis tarif varki, yeterki sen bizi hepten birakma onlarla idare ederiz... :)) Bizede rejim yapmak icin firsat olur..:) Saglicakla kal... Sevgilerimle...Ozlem
zinnucugum
once boyle ansizin girisim icin kusura bakma...
yurdaerin arkadasi neseyim ben- once merhaba diyeyim sana eline saglik pastanen olagaustu bir yer ...zaman zaman tariflerinle yasama bakisini izliyorum harikasin benim yapamayacagim seyler tebrikler......
bu olum olayini cok dokunakli anlatmissin..allah gecinden versin cok yakinlarin olumu gercekten canimizi cok acitiyor...bende 9 li yillarda sevdigim bir arkdasimda yasamistim senin betimledigin duygulari...ancak 90 li yillarin sonundan itibaren kaybettigim anne-baba olumuyle daha farkli boyuta geciyorsun ister istemez kabul ediyorsun- hani sevdiklerinle karsi cikarken cok sevdigin anne-baba olumuyle takdirin yuce yaradandan geldigini ve duadan baska yaacak birseyin olmadigini goruyorsun ....sizlere sabir diliyorum ....
allaha emaet olun...
sitenizi severek takip ediyordum. ben de kisa bir sure once 25 yasinda bir arkadasimi kaza sonucu kaybettim. onunde oyle guzel bir hayat vardi ki ya da en azindan biz oyle oldugunu dusunuyorduk. olumu hep baskalarindan duyup ne kadar kotu birsey oldugunu dusunuruz de basimiza gelene kadar bu duyguyu anlayamamisizdir aslinda. basimiza gelince kendimizi bir anda bombos ve savunmasiz hissederiz. ama maalesef yapacak hic bir sey yok. olum biz insanlar icin mutlak bir limit ve oyle de olmali cunku olum yasamin devam etmesi demek aslinda. olumsuz bir hayat yasamak ne kadar da korkunc olurdu onca aciya nasil dayanirdik sonsuza kadar. ama asil sorun bunu kabul etmek degil onu da biliyorum. bizi asil uzen zamansiz yitirdiklerimiz. ama emin olun insan yapisi bu uzuntuyle cok iyi basedebiliyor. aci hicbir zaman gecmiyor ama sanki beynimiz aci veren duygu ve dusunceleri bir kutuya koyup bir yerlere sakliyor da biz normal hayatimiza devam edebiliyoruz. sanirim olum acisinin ustesinden gelmenin en iyi yolu kendimize bir sure yas tutmamiz icin izin vermek. zaman herseyin ilaci derler ya, gercekten bir dogruluk payi var bu sozun. arkadasiniz huzur icinde yatsin. size dayanma gucu diliyorum.
Merhaba,
Hayatımızı bir sonu olduğunu hiç düşünmeden yaşadığımız için başımıza böyle üzücü olaylar geldiğinde şok oluyoruz. Ben de Şubat ayında çok sevdiğim iki kişiyi 1 hafta arayla kaybettim. İnsan alt üst oluyor gerçekten. Ama şarkıda dendiği gibi "yaşamaya mecbursun". Belki çok klişe gelecek ama zaman gerçekten her şeyin ilacı..Zamanın acılarınızı hafifletmesi ve küçük şeylerden aldığınız keyfi canlandırması dileğiyle..
Başınız sağolsun,allah geride kalanlara ömür versin.
Ölülerde taeş düşer alev alev yanr insanın içi yaşayamıyacaksın sanırsın nefes alamzsın,fakat Allah öyle bir eşy vermiş ki ateş yavaş yavaş sönmeye başlar ve küllenir, o küller hiç bir zaman savrulmaz oracıkda kalır bazı zamanlar ufacıkda olsa kıvıcım atar o küller mam öylece kalır .İnsan normal haaytını sürdürür.
Zaman en iyi ilaç gerçekten çok doğru, ahhh şu özlem olmasa..
Zinnurcum,
Allah sabırlar versin....sevdiklerimizi yitirmek o kadar acı ki...her birimiz bunu istemesek de yasıyoruz, yasayacagız....Burcin'de ne dogru yazmıs...Hayat bir sekilde devam ediyor...evladını yitiren anne ve babalar bile hayata kaldıgı yerden devam edebiliyor diye....ölüm her sekilde acı ama Allah'ım kimseye evlat acısını tattırmasın...iste bende acımı yutkunup yutkunup hayata kaldıgım yerden devam ediyorum...
arkadasım, seni yazdıklarınla tanıdım ve sevdim...uzaaak bir yerdesin, hic degilse burda bulusmuyor muyduk..toparlarsan kendini seni bunca seven insan eminim cok cok mutlu olacak...blogun bu sekilde de devam etmesi gerekmiyor...bir sekilde acık kalsın yeter...orda oldugunu bilelim...buralarda dertleselim Olmaz mI???
Tüm kalbimle saglık ve huzur diliyorum sana ve tüm sevdiklerine....
sevgiler..
fatos...
Basiniz sagolsun. Maalesef olum var ve olum karsisinda caresizlik ve kabulenememezlik hissi olusuyor insanda. Insan olen kisinin yokluguna alisiyor. Nasil alismasin? Hayat devam ediyor, edecek de. Yapilacak isler, buyutulecek cocuklar, gidilecek daha cok yollar var. Tekrar basiniz sagolsun. Sevgiler...
Zinnur öncelikle başınsağolsun diyorum ölüm en gerçek şey ama onu anlamamak için elimizden geleni yapıyoruz takii bi yakınımızı kaybedene kadar ama hayat devam ediyor onuda bilmek gerek.
Seni güzel tariflerini bekleyeceğim sevgiler bay.
Sevgili Zinnur,
Bu son gönderini ilk yayınladığın günden beri sürekli ara ara geliyorum ve acınızı paylaştığımı söyleyecek bir şeyler yazmak istiyorum. Ancak her seferinde ya kelimeler yeterli gelmiyor ya da dilim tutuluyor ve bir şey yazamadan çıkıyorum. Hangi sözler ölüm acısını hafifletebilir, teselli edebilir bilmiyorum ama üzüntünüzü, acınızı paylaştığımı bilmenizi istiyorum.
Ceyda'nın, çocuklarının, hepinizin başı sağ olsun. Sabırlar diliyorum.
Hepinize sevgilerimi gönderiyorum.
Başınızı sağolsun..Geride kalanlara Allah sabırlıklar versin..Yaşayan,çeken bilir bu süreci..Acınızı uzaktanda olsa sizlerle paylaşmaya çalışıyorum..
Sevgiler
Mekani cennet olsun. Seni cok iyi anliyorum...
Tuhfe
Başınız sağolsun. Hiç kolay değil bu acıyla başa çıkmak.
Kalanlara Allah sabır versin.
Uğur CAN
ugurlutadlar.blogspot.com
Haydi Zinnur, dön artık. Gidenle gidilmiyor ki, yapacak çok şey var daha.
keşke hissettiklerinizi anlamıyor olsaydım ama 3 yıl önce bugün bu şoku yaşadım eşimi kaybederek .ve bu pastalar bana hayata tutunmak için yardım ettiler lütfen hevesle devam ...
Post a Comment
<< Home