Amerikan Pastasi ve Henuz Pismemis Buzdolabi Kurabiyeleri

Buzdolabimda epeydir bekliyordu eksi krema. Onu yaparim, bunu yaparim derken, son kullanma tarihi yaklasmisti. Nasil etsem de ziyan etmesem diye arastirirken, Alice Medrich'in A Year in Chocolate kitabinda, hem keki, hem kaplamasi eksi kremayla (Eksi Kremali Ganaj) yapilan bir pasta tarifi gozume ilisti. Yaptim ve eksi kremadan kurtuldum. Simdi de pastadan kurtulmak lazim, ama nasil? Zira bizim ev halkinin rafine damak zevklerine pek uymuyor boyle Amerikan pastalari. Hem goruntu olarak, ince ve cok katli, ustalikla suslenmis Avrupa pastalarina benzemiyorlar, hem de yerken, ancak yedikce kendini ele veren, bu neydi dedirten ikinci, hatta ucuncu lezzetlerle, farkli dokularla pek karsilasmiyorsunuz. Bu yaptigim pastanin goruntusu de lezzetini yuzde yuz ele veriyordu; oldukca yogun bir keki ve bol cikolatali ganaji vardi. Cikolataseverler hic sikayetci olmayabilir lezzetinden, ama ben kendim adina, birazcik gizemli, yiyene konusma malzemesi veren, ceneyi iki turlu calistiran tatlilari tercih ediyorum galiba :)



















Dunun ikinci tatlisi henuz buzdolabinda dinlenmekte... Tarifini Gourmet dergisinin Aralik sayisinda buldugum buzdolabi kurabiyelerini henuz pisirmedim. Yarin kenarlarini esmer sekere bulayip, ince ince dilimledikten sonra firinlayacagim. Asil tarifte kuru yaban mersini kullaniliyordu, ben onun yerine elimin altindaki kayisi kurularini kullandim. Sonuc guzel olursa, tarifini eklerim.

Cuma gunu eklentisi: Kurabiyeleri pisirdim. Guzel oldular. Yalniz piserken azicik dagilip bicimlerini kaynediyorlar. Ayrica altlari ve ustleri biraz farkli goruntude oluyor; ustun renkleri daha canli ve yuzeyleri inisli cikisli, tepsiye degen yuzler ise gozenekli ve yuzeyleri daha duzgun. Alttaki resimde iki halini de resimlemeye calistim.



Hepinize guzel bir hafta sonu dilegiyle,