Bes Yil Gec Kalmis bir Tesekkur...
Sabah erken kalktim, ev halki hala uykudayken... Mutfaktaki termometreyi kontrol ettim, isi sifirin epey altinda. Demek bugun de sabah yuruyusu olmayacak. Yapmam gereken birkac isi yaptiktan sonra uykum iyice acildi. Sabahin bu saatlerinde yalniz olmayi seviyorum. Koltuga uzun oturdum ve laptopumu kucagima aldim.
Haberler vs derken bloglines listeme uzandim. Bakalim hangi bloglar guncellenmis? Hatice'nin Paylasmak ve Sukur uzerine iletisini okudum. Hatice onumuzdeki yil icinde daha genis anlamda odaklanmayi amaclamis bu kavramlara. Muhakkak ki, hayatin her ani sukredilecek binlerce neden sunuyor bize. Ama ben cerceveyi daraltip, hediyelerime Bizim Pastane penceresinden bakmak ve gordugum guzelliklerin ufak bir bolumunu paylasmak istedim sizinle.
Blog maceram 2005 yilinin Subatinda basladi. Once Ingilizce, sonra Turkce... O zamanlar blog olayi henuz patlamamisti, cok daha az blog vardi ortada, hem yemek konulu, hem de genel anlamda. Iki yil icinde Bizim Pastane'nin okuyucu sayisi beni sasirtan rakamlara ulasti. Bu mutfak gunlugune yazmak giderek hayatimin vazgecilmez bir parcasi oldu.
O zamanlar, sanatsal bir faaliyet, gunluk hayatimda bir guzellik yaratma ihtiyaci olarak bakiyordum buna. Resim yapmaga ayiracak vaktim yoktu belki, ama 5 kisilik ailemin mutfaginda vakit gecirmek, sonrasinda birkac resim cekip, mutfak gunlugume birseyler yazmak, fazla sucluluk duymadan yababilecegim seylerdi.
Gun gecti, devran dondu. Evdeki sorumluluklarim farklilasti. Calismaga basladim. Kendime ayirdigim vakit simdi yok denecek kadar azdi. Bu durumda Bizim Pastane hayatimda bir oncelik olmaktan cikti, eskisi kadar yazamadim. Tabii gelen gidenim de azaldi. Zaten artik blogosferde yepyeni yemek bloglari vardi. Sadece yemek tarifi yazmiyor, hayatlarindan renkli kesitler de veriyorlardi.
Bizim Pastane istatistiklerindeki keskin dususle yasadigim hayal kirikligi, bunun hayatimdaki anlami uzerine dusunmege itti beni. Hatta bu macerayi sonlandirmak bile aklimdan gecti.
Bu sorgulama sureci sonunda gordum ki, tek ziyaretcisi kalsa da, Bizim Pastane'yi kapatmak benim icin bir secenek olamaz. Cunku Bizim Pastane'deki paylasimlarim, onceleri sandigim gibi hayatimda bir guzellik yaratma cabasindan ote, bana verilmis bir hediye icin minettarligimin kendi capimda bir ifadesiydi. Elim ayagim tuttukca, mutfagim bir seyler urettikce, ogrendiklerimi paylasmaktan geri durmayacagim. Paylasmak, sukrun aktif bir ifadesi cunku.
Bu anlamda, bu surecin bir parcasi oldugun, arsivi ziyaret edip bir tarif aldigin, ya da belki daha once bilmedigin bir seyi bilgi dagarcigina katarak ayrildigin icin sana cok tesekkur ederim Bizim Pastane okuyucusu. Sen ve ben var oldukca, Bizim Pastane de var olacak. Ve Hatice, blog maceramin baslangicindaki genc ilham perim, bu iletiye de ilham kaynagi oldugun, yazmayi dusunmedigim seyleri yazdirdigin, sukrumu paylasmama vesile oldugun icin sana ayrica tesekkurler...
Bizim Pastane'nin hayatima kattigi guzellikler saymakla bitmez. Ictenlikle, bir karsilik beklemeden yapilan bir cok is icin gecerli bu. Bu iletiyi renklendirecek fotograflar da, blog maceramdan olsun istedim. Cogu Bizim Pastane oncesi Ingilizce blogumdan. Sirasi gelmisken, okuyacaklarini hic tahmin etmiyorum ama, Our Patisserie'yi birlikte baslattigimiz arkadaslarim Fatima, Ceyda ve kizim Zeynep'e de tesekkur edeyim. It was fun blogging with you, guys.
Haberler vs derken bloglines listeme uzandim. Bakalim hangi bloglar guncellenmis? Hatice'nin Paylasmak ve Sukur uzerine iletisini okudum. Hatice onumuzdeki yil icinde daha genis anlamda odaklanmayi amaclamis bu kavramlara. Muhakkak ki, hayatin her ani sukredilecek binlerce neden sunuyor bize. Ama ben cerceveyi daraltip, hediyelerime Bizim Pastane penceresinden bakmak ve gordugum guzelliklerin ufak bir bolumunu paylasmak istedim sizinle.
Blog maceram 2005 yilinin Subatinda basladi. Once Ingilizce, sonra Turkce... O zamanlar blog olayi henuz patlamamisti, cok daha az blog vardi ortada, hem yemek konulu, hem de genel anlamda. Iki yil icinde Bizim Pastane'nin okuyucu sayisi beni sasirtan rakamlara ulasti. Bu mutfak gunlugune yazmak giderek hayatimin vazgecilmez bir parcasi oldu.
O zamanlar, sanatsal bir faaliyet, gunluk hayatimda bir guzellik yaratma ihtiyaci olarak bakiyordum buna. Resim yapmaga ayiracak vaktim yoktu belki, ama 5 kisilik ailemin mutfaginda vakit gecirmek, sonrasinda birkac resim cekip, mutfak gunlugume birseyler yazmak, fazla sucluluk duymadan yababilecegim seylerdi.
Gun gecti, devran dondu. Evdeki sorumluluklarim farklilasti. Calismaga basladim. Kendime ayirdigim vakit simdi yok denecek kadar azdi. Bu durumda Bizim Pastane hayatimda bir oncelik olmaktan cikti, eskisi kadar yazamadim. Tabii gelen gidenim de azaldi. Zaten artik blogosferde yepyeni yemek bloglari vardi. Sadece yemek tarifi yazmiyor, hayatlarindan renkli kesitler de veriyorlardi.
Bizim Pastane istatistiklerindeki keskin dususle yasadigim hayal kirikligi, bunun hayatimdaki anlami uzerine dusunmege itti beni. Hatta bu macerayi sonlandirmak bile aklimdan gecti.
Bu sorgulama sureci sonunda gordum ki, tek ziyaretcisi kalsa da, Bizim Pastane'yi kapatmak benim icin bir secenek olamaz. Cunku Bizim Pastane'deki paylasimlarim, onceleri sandigim gibi hayatimda bir guzellik yaratma cabasindan ote, bana verilmis bir hediye icin minettarligimin kendi capimda bir ifadesiydi. Elim ayagim tuttukca, mutfagim bir seyler urettikce, ogrendiklerimi paylasmaktan geri durmayacagim. Paylasmak, sukrun aktif bir ifadesi cunku.
Bu anlamda, bu surecin bir parcasi oldugun, arsivi ziyaret edip bir tarif aldigin, ya da belki daha once bilmedigin bir seyi bilgi dagarcigina katarak ayrildigin icin sana cok tesekkur ederim Bizim Pastane okuyucusu. Sen ve ben var oldukca, Bizim Pastane de var olacak. Ve Hatice, blog maceramin baslangicindaki genc ilham perim, bu iletiye de ilham kaynagi oldugun, yazmayi dusunmedigim seyleri yazdirdigin, sukrumu paylasmama vesile oldugun icin sana ayrica tesekkurler...
Bizim Pastane'nin hayatima kattigi guzellikler saymakla bitmez. Ictenlikle, bir karsilik beklemeden yapilan bir cok is icin gecerli bu. Bu iletiyi renklendirecek fotograflar da, blog maceramdan olsun istedim. Cogu Bizim Pastane oncesi Ingilizce blogumdan. Sirasi gelmisken, okuyacaklarini hic tahmin etmiyorum ama, Our Patisserie'yi birlikte baslattigimiz arkadaslarim Fatima, Ceyda ve kizim Zeynep'e de tesekkur edeyim. It was fun blogging with you, guys.
36 Comments:
Sevgili Zinnur,
Sen de benim 5 yıl once takibe basladigim ilk blog arkadaslarimdansin:)) Oyle kapatip gitmek olur mu hic!
Seni ve guzel aileni tum kalbimle kucakliyorum.. Daha yillar boyu o guzel tarif ve fotograflarinla bizlerle birlikte olman dileklerimle!
Ankara'nin karli bir aksam uzerinden sevgiler:)))
Sevgili Zinnur.
Seni oldukca cok uzun zamandir takip etmekteyim.Denedigim,denemeye calistigim butun tariflerinden cok memnunum.Her zaman ve sik sik seni sessiz olarak buyuk bir zevkle takip ediyorum:)gosterdigin ozene,yuregine saglik,zannetme okuyucum azaldi diye bilakis cok olduguna eminim..
Sicacik guzel bir yaz gecesinden sevgiler.
Australia'dan Ayten:))
Olurmu Sevgili Zinnur.
Hiç kapatılırmı. Bazen sesli bazen sessiz herdaim gelenlerdenim.
Faydalanacaklarımız henüz bitmedi.
Sevgiler..
sevgili zinnur
çok uzun zaman sonra merhaba
blog dünyası öyle bir ortamki, sanki sadece yorum yazarsan ses verenlerle dolu gibi :(
yazmazsan adeta seessizliğe gömülüp gidiyorsun !
emeğe verilen sevgi karşılığı neredeyse yok gibi, birde yaptığımızı ,link vermeden ,kendi yapmış gibi sayfalarında yapanlarda cabası..
dediğin gibi tek bir izleyen olsada bu emek paylaşımları kendini imha etmemeli..
sizler, sevgili hatice, Sevgii sibel, canım tijenim unutulmaz eski ilham kaynaklarımsınız.
seni çok iyi anlıyor,
tüm emeklerine ÇOK TEŞEKKÜR EDİYORUM.
Seni izlemekten de büyük keyif alıyorum..
çok sevgiler.
ne içten bir yazı.
biz de size teşekkür ederiz emeğinizi paylaştığınız için
Ben sizi takip etmekten zevk alıyorum:) her zaman öğreneceğimiz ve öğreteceğimiz birşeyler vardır mutlaka o yüzden öğrenmeye ve öğretmeye devam
Sevgilerimi gönderiyorum:)
sevgili zinnur,blog dünyasında keyifle takip ettiklerim arasındasınız...bu güzel bloga daha nice 5 yıllar diliyorum ,sevgiler
Yıllardır sitenizi keyifle takip ediyorum, kapatacaksınız diye ödüm kopuyor. Öyle bir emek ve bilgi birikimi var ki bloğu kapatmak bizim gibi fanatik takipçilerinize çok büyük haksızlık olur. Allah sağlık ve ömür verdikçe bu birbirimizi tanımadan kuduğumuz güzel dostluk hep devam etsin. hiç tanışmadık ama karşı karşıya gelsek eminim yıllardır tanışan iki dosttan daha farklı olmayacağız.Şundan da eminim ki dünyanın birçok yerinde benim gibi hisseden binlerce dostunuz var. Dr. Sonay
bu site için şu ifadeleri kullanabilirim "yemek konusunda sığındığım bir site" "dönüp dolaşıp yine varacağım son yer" "beni asla hayal kırıklığına uğratmayacak kadar sağlam bir kaynak" "gözlerimin bayram yeri" iyi ki varsın,bizi sakın bırakma,nice yıllara.
Bu arada yazmayı unuttum 18 ocakta New York a geliyorum eğer buradan arzu ettiğiniz bir malzeme varsa seve seve tüm samimiyetimle getiririm. Hem de sizinle tanışmış olurum mailim sonilta67@gmail.com Sevgiyle kalın. Dr Sonay Yılmaz
Zinnur,
asıl biz sana teşekkür ederiz. Benim ufkuma neler kattığını bilemezsin. 2006'da başladığım blog yolculuğumda sen ve birkaç arkadaşım benim olmazsa olmazlarımdansınız. Her ne kadar bir iki arkadaşımız bizleri yarı yolda bırakmış olsalar da, geçen gün yazdığım gibi sen gitme, hep burada ol. Ben hep buraya geleyim olur mu?
Zinnur nice nice seneler olsun
çok güzel bilgileri paylaştığın bir siten var hep burda ol ve güzel paylaşımlarda bulunalım
sevgilerimle
Birakma diyenlerdendim :) En bastan beri izleyenlerdendim :) Simdi darisi Nane Limonum Munevver hanimin basina ve insallah doner diyenlerdenim ;-)
Bizim Pastane'nin bana ve pek çok kişiye kattıkları da bizim kazançlarımız Zinnur. Senden öğrendiklerim şu anda orta kalınlıkta bir defteri kapladı. Evet, ben halâ, eski usul, deftere de yazıyorum, tarih atıyorum. Ne olur ne olmaz diyerek.
Esas teşekkür bizden sana, benim ve bir çok kişinin ufkunu açığın ( ayrıca öğretmenim olduğun ) için.
selam
siz çok özel bir insansınız...sizi sık sık ziyaret ediyorum..kendimi değerli bi komşumun evine gitmiş gibi hissediyorum hayatımızdan eksik olmayın....
Daha senden öğrendiklerimiz bitmedi ve hiç bitmeyecek ki Zinnur. Kapatmadığın ve devam kararı aldığın için asıl biz sana çok teşekkür ederiz. Tüm zarifliğin ve paylaşımın için. Sen hep burada ol...
En içten sevgilerimle.
BB
Zinnur'cuğum,
Son zamanlarda bu tür başlıklar görünce hele ki (benim için bir okul, ekol, kütüphane niteliği taşıyan, aklıma takılan bütün soruların cevaplarını bulabildiğim)
bunu senin sayfanda görünce yüreğim ağzıma geldi önce.
Yarım yamalak ingilizcemle Our patisserie'deki yazıların için ah keşke Türkçe de yazsa diye iç geçirerek takip ettiğim bu sayfa belki sen farkında değilsin ama topluma mal oldu. Evet abartmıyorum senin tariflerini kullanan her blogcu arkadaşım çevresindekilere leziz şeyler yedirerek çıtayı yükselttiler.
Devam kararını alıp bizlere öğrettiğin ve öğreteceğin her şey için sonsuz teşekkürler.
Sevgi ve selamlarımla,
Zinnur Hanım ,öyle çekip gitmek hiiç olurmu ,sizin paylaşımlarınızdan öğrenicek çok şey var ,daha bol resimli ,bol tarifli yıllar diliyorum ,bizimle kalmanız dileğiyle :)
Asıl biz size teşekkür ederiz .
Birbirinden güzel tarifleri paylaşıyorsunuz bizimle .
Elmalı rulonuzu denedim çok güzel oldu.
Bugün yada yarın yayınlarım blogumda.
sevgilerimle...
Nice yıllara Zinnur hanım,
Siz benim için özel bir yerde duran birkaç blogdan birisiniz.
Takibinizdeyim,
Sevgiler,
Seda
Merhaba,
Tek kisi kalmis oldugunu hic dusunmedim.
Oyle guzel ki bu blog, oyle keyif aliyorum ki bugune kadar sessiz bir takipciydim fakat yazma geregi duydum bilin diye.
Her gun bakilir mi? Ben bakiyorum. Sadece bakmakla kalmiyor tarifleri de becerebileceklerimi deniyorum.
Sagolun, varolun.
Seda
Zinnurcugum,
blog dünyasinin büyük ustasi!
Iyi ki yazdin bu yaziyi!!!Bu kadar sevenin varken bizi birakip gitme istegi nerden cikmis ;)
Daha nice paylasimalarina, tesekkürler ve sevgiler!
En güvenilir kaynak, en dogru adres... Sevgili Zinnur iyi ki varsın...
Sevgili Zinnur,
Ben kendi adıma senden çok şey öğrendim. Her soruma sabırla yanıt verdin. Hayatıma makaronu soktun. Az şey mi bu :-) Her taraf blog dolsa da senin yerin çok ayrı inan.
Yoğunluktan tarif yazamasan da arada iyiyim de oda yeter. Çünkü yazmadığında gerçekten merak ediyorum birşey mi var diye.
Daha bir sürü tarif var denenecek sende. Ve tabi her deneme de ben gene bir sürü soru soracağım. Yağız biraz büyüsün denemek istediğim öyle çok tarifin var ki. Sakın gitme bir yere...
sakiiiinnn gitmeeee,supersinnn canim Amerikadan sevgiler...
Farkiniz var, ozelsiniz.
Hep burada olmalisiniz.
zinnur abla
senden ogrenecegimiz o kadar cok sey daha varki, hep burda olmalisin;)
Sevgili Arkadaslarim, hepinize ayri ayri tesekkur ediyorum guzel yorumlariniz icin. Bizim Pastane'yi kapatmak dusuncesi yok aklimda. Gecmiste, cok eskilerde neden devam ediyorum diye sorgulamistim kendimi, ama bunun cevabi sagligim ve kosullarim elverdigi surece beraber olacagimizin garantisi oldu. Verdigimden cok aldigim bir ugrasi benim icin bu blog. Cok sey ogrendim ve cok guzel arkadaslar edindim bu sayede. Hepiniz sagolun ve varolun.
Kucak dolusu sevgiler...
Canınız yazmak istemese, ya da daha az yazsanız bile, sakın blogu kapatmayın, olur mu? Yoksa o güzel ve güvenilir tarifleri nereden buluruz? Ama siz en iyisi yazmaya da devam edin:) Ben de blogumun ilk zamanlarında (sizinle karşılaştırılacak kadar olmasa bile) daha çok okunur, örgü örer, yeni bir tarif denediğimde yazardım. Zamanla elbet öncelikler değişiyor, ama insan dönüp dolaşıp yine bloguna dönüyor:))
Sevgilerimle
hayatin inis cikislari devam ediyor, o kadarda cok blog varki insan kendini kaybedebiliyor,is guc farkli alanlara kayabiliyoruz bazen. ben de seni takip ediyorum, biraksan uzulurum.
sevgiler
Sevgili zinnur samimi yazını okudum duygulandım.Çok güzel ifade etmişsin duygularını tabiki aynı duyguyu zaman zaman yaşayan biri olarak fikirlerine katılıyorum.alışma hayatımız çok yogun zaman yok. Ben de yazmaya çalısıyorum buradan kopamıyorum.ok tatlı arkadaşlar edindik.Onlara kıyamıyoruz.Emeğe kıyamıyoruz.Devam diyelim her kosulda..Bende beklerim..sevgiler..
sevgili zinnur, blogun yemek bloglari dunyasindaki en kaliteli, en birikimli, en ise yarayan bloglardan birisi bence. pek cok yemek blogu yazari iyi yemek yapmaktan ote bir populerlik savasi icerisindeler malesef. bunu uzulerek gozlemliyorum. niteliksiz paylasimlar cok yuksek tiklamalar alabiliyor baska turden cabalar ile. paylasimlarinin cogalarak bizlerle bulusmasi dilegiyle sevgilerimi gonderiyorum.
Merhaba Zinnur Hanim;
Ben sizin sessiz takipcilerinizdenim. Sizden de coook sey ögrendim, Almanya da yasiyorum ve neredeyse her milletten arkadasim var, ama blog adresinizi neredeyse hepsine verdim anlamasalar bile en azindan resimlere bakiyorlar, ve begendikleri bisi olursa ceviriyorum onlara. Iyiki varsiniz ve iyiki herseye ragmen ürettiklerinizi bizlerle paylasiyorsunuz. Allaha emanet olun siz ve aileniz, cok güzel cocuklariniz var( masaallah)...
Sevgili Zinnur,
Blogları gezmeye başladığımda ilk seni buldum ve sürekli sessiz takipçin oldum,senden o kadar çok şey öğrendimki.
Şu anda benimde bir bloğum var ve bu işten para kazanmaya başladım.
Bu yazı iki yıl geç kalmış bir teşekkür yazısıdır.
Hiç bir karşılık beklemeden yaptığın güzel paylaşımlar için kucak dolusu teşekkürler.
Manisada seni seven bir yürek var.
Olur bencede..
www.muziklisohbet.com
Çok hoş ve içten bir yazı, blogunuza yeni rastladım, bu yazınıza da öyle. Çok hoş bir blog ve fazlasıyla içten bir yazı. Ellerinize sağlık :)
Post a Comment
<< Home