Biraz Ondan, Biraz Bundan

Cocuklugumda bana en sevdigim tatlinin ne oldugunu sorsaniz, alacaginiz cevap "elma tatlisi" olurdu kesinlikle. Belki sizde de yapilirdi; sekerle pismis parca elmalarin uzerinde yumurtayla zenginlestirilmis bir puding kati ve en ustte bol cekilmis findik.. Yillardir annemin elinden yemek kismet olmadigi gibi, kendim de yapmadim. Pastalardan, kurabiyelerden sira gelmedi bir turlu.

Daha onceki bir iletide yazmistim; coluk cocuk elma toplamaga gittik Ekim ortasinda. Cesit cesit elmayla donduk, kimi yenmek, kimi tatli yapmak icin elverisliydi. Cogunu tukettik de, geride 5-6 tane iri sari elma kaldi. Cinslerinden dolayi tatli yapmaga cok elverisli olmadiklari gibi, beklerken biraz berelendikleri icin, kimse yemege de yanasmiyordu. Iste bu elmalardan yaptim annemin elma tatlisini. Bu bahaneyle, kullanma tarihinin sonuna yaklasan sutu de kullanma firsati cikti. Bir tasla iki kus! Tahmin ettigim gibi, elmalar piserken sekillerini koruyamadilar ve elma puresine donustuler. O nedenle, benim tatlim goruntu olarak anneminkinden farkli oldu ama lezzet ayni lezzetti kesinlikle. Ilk lokmayla cocukluguma dondum. Hatta elma tatlisi yemekten, dogru durust resmini bile cekemedim. Yukarda gordugunuz karanlik resim, bu halimin delilidir. Belki cogunuzun asina oldugu bu tatlinin tarifini vermeyecegim, ama Basak'in su tarifi, benim yaptigima oldukca yakin.

Baska neler yaptigimi soracak olursaniz, benim icin uc sayilabilecek bir mutfak macerasina girisip, yesil domates receli yaptigimi ekleyebilirim. Komsum Fatma, bahcesinin son mahsulu olan yesil domateslerini getirdi bana. Kizaramayacaklari ayan beyan olmustu artik, ama ne o, ne de ben atmaya kiyamadik. Sonucta buyukleri Tarcinli Yesil Domates Receline donustu, ceri domatesleriyle de, tursu kurdum. Tursuyu daha tadamadik; recele gelince, hep olsa da yesem diyecegim bir sey cikmadi ortaya belki, ama fena da degildi. Alisilagelmisin disinda bir lezzet oldugu kesin. Arzu ederseniz, tarifini paylasabilirim. Bu arada Dilek de bir yesil domates receli yapmis, iletisine burdan ulasabilirsiniz.

Zeynep'in okul projesi ile ilgili olarak neler yaptigini merak edenleriniz vardir belki. Gecen hafta onun narin ve guzel ellerinden, yukarda resmini gordugunuz tatliyi yedik. Fransiz mutfaginin meshur Paris-Brest'i uzerine bir cesitleme. Bu tarifde dolgu olarak muzla birlikte iki farkli krema (krem santi ile findik pralini ve tereyag katkili pastaci kremasi) kullaniliyordu. Paris-Brest'in adini nerden aldigini ogrenmek ve farkli bir $u hamuru tarifi almak icin, Dilek'in Findikli Ruzgar Gulu girisine bakabilirsiniz. Zeynep'in hazirladigi $u hamuru firindan ciktiginda pek kitir degildi ve ici tam pismemisti. Bu nedenle bir daha denenmesine karar verildiyse de, tatlinin son hali gercekten lezzetliydi ve hamurun kusurlarini affettirdi. Yalniz tatli hava karardiktan sonra yapildigi icin, resmi ister istemez icerde ve (kagit pecete ile ortulmus) flasla cekildi. Tabii resimler yuzumuzu guldurmedi, ne var ki tatlinin da ertesi sabaha omru vefa etmedi. Bu tatliyi bir daha yapmak ve tarifini sizinle paylasmak isterim. O zaman kesilmemis haliyle resimlemek de mumkun olur belki.

Hepinize guzel bir Pazar gunu dilegiyle...